Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο

Η σχέση μου με τα βιβλία υπήρξε ανέκαθεν ερωτική. Κρατώντας ένα βιβλίο στα χέρια, η αφή είναι εκείνη που παίζει τον πρώτο ρόλο. Ακολουθεί η όσφρηση. Συνηθίζω πάντοτε να μυρίζω τα βιβλία, ακόμη κι όταν δεν είναι φρεσκοτυπωμένα. Μετά, στέκομαι με δέος μπροστά στο ρόπτρο της πόρτας τους. Και μόλις το χτυπήσω και το βιβλίο ανοίξει, εισέρχομαι ανυπόμονος και περίεργος στις σελίδες του, βυθίζομαι στις λέξεις του, αντλώ την ηδονή, ή και όχι, από αυτή τη συν-ουσία. Και κάποιες φορές, αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω για τον δεσμό που δημιουργεί η συναναστροφή μου μαζί τους. Επιθυμώ δηλαδή να αναπαραστήσω με λέξεις την αίσθηση που αποκόμισα από ένα έργο και τον συγγραφέα του και να εκφράσω την ανταπόκριση, την «εντύπωση» (impression) που μου προκάλεσε.
Η δημιουργική ενασχόλησή μου με θέματα λογοτεχνίας, κυρίως, αλλά και με θέματα τέχνης και με ό,τι άλλο ευρύτερα πνευματικό κέντρισε το ενδιαφέρον μου, κατά τη χρονική περίοδο 1989-2020, οδήγησε στη γέννηση των κειμένων που στεγάζονται σε αυτόν τον τόμο. Η συγγραφή έγινε ερασιτεχνικά, που σημαίνει με έρωτα για τη γραφή και την τέχνη εν γένει. Και, ασφαλώς, χωρίς προκρούστειες πρακτικές.
Σ.Κ.

Στο Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι αυτό το ίδιο ρόπτρο που ως τώρα χτυπούσε ο Κουτσούνης για να του ανοίξει η ποίηση, αλλά ένα άλλο, αλλότριο, που θα τον οδηγήσει στις σκολιές ατραπούς της κριτικής· και δεν μπορούμε να πούμε με κανέναν τρόπο ότι πρόκειται για ένα βιβλίο ξένο προς τις ενασχολήσεις του ποιητή. Η έκδοση αυτή, θέλοντας να αποτελέσει κιβωτό κάθε άλλου κειμένου του, εκτός της ποίησης, έχει πάρει μαζί της και αρκετές συστηματικές παρατηρήσεις για δημιουργούς ασχολούμενους με τέχνες όμορες με την ποίηση, όπως είναι η αρχαία τραγωδία, το νεότερο θέατρο και ο κινηματογράφος, τα εικαστικά και η φωτογραφία· με κοινό χαρακτηριστικό σε όλες τις προσεγγίσεις την ερμηνευτική αντίληψη η οποία προέρχεται από μια νεωτερική καλλιτεχνική και λογοτεχνική συνείδηση.
Από το προοίμιο του Αλέξη Ζήρα