«Κυρία Ζέη, είστε σαν τη γαλάζια θάλασσα» της είπε μια φορά ένας μικρός μαθητής στη Χίο. Ο μαθητής μεγάλωσε, θα έγινε πατέρας, ίσως παππούς τώρα πια. Είμαι βέβαιη πως δεν την ξέχασε, πως έδωσε τα βιβλία της στα παιδιά του, τα ίδια βιβλία που θα διαβάσετε κι εσείς, αναγνώστες.
Δεν έχει σημασία που δεν τη γνωρίσατε προσωπικά όπως εκείνος.
Θα σας μιλήσει από τούτες τις σελίδες και θα ’ναι λίγο σαν να είσαστε μαζί γιατί θα σας πει ιστορίες, αυτές που έγραψε και άλλες που λίγοι άκουσαν.
Θα τη συναντήσετε πάντα με μάτια που έλαμπαν!